Het is zomer 2022. We zijn met de familie op vakantie en kijken uit over het Nijkerkernauw. Aan de waslijn hangen zwemhanddoeken te drogen. Er vliegen zwaluwen over. Hun piepen is zo hoog dat mijn schoonvader het niet hoort. We drinken koffie op het terras en in de verte hoor ik onze dochters lachen.
Ons huis in Den Bosch is af. Acht jaar eerder kochten we het. In wat we niet veel later al de goede tijd zouden noemen. De tijd waarin starters nog een huis konden kopen. We knapten het in de loop der jaren volledig op, legden een tuintje aan en lieten de boel tussendoor nog eens schilderen. Het was klaar, af, niks meer aan doen.
Terwijl er een zeilboot voorbij vaart, tuurt Rob op zijn telefoon. “De Zonnehoek staat te koop.” Hij bladert door de foto’s die op Funda staan. De Zonnehoek ligt aan de andere kant van onze zes-huizen-tellende-straat. Het is de woning met de grote naaldboom in de tuin, van het veel te grote schip op de vensterbank en van het roze naambordje bij de voordeur.
Het huis is groter dan het onze en heeft meer tuin. “Dit zouden we helemaal kunnen verduurzamen. Zonnepanelen en van het gas af.” Ik knik. We hebben het hier al vaker over gehad.
Een week later staan we in de gang. We zien schrootjes, schoon metselwerk, een donkerbruine vloer, enkelglas en sporen van lekkages. Het huis staat al een paar maanden leeg. Zo ruikt het ook. De makelaar benadrukt de pluspunten. Die middag doen we een bod. We wachten een lang weekend. En dan, maandagochtend vroeg, worden we gebeld.
De Zonnehoek is van ons. Inclusief pluspunten.
Rob en Mijke kopen in 2022 De Zonnehoek. Een arbeiderswoning uit 1958 in Den Bosch Zuid. Ze besluiten deze woning volledig te renoveren en verduurzamen. Waar het kan doen ze dat biobased. Eek en Dekkers maakten het ontwerp. Op dit blog lees je wekelijks hun persoonlijke verhaal en de feitelijke wetenswaardigheden over de verbouwing.