De afgelopen maanden waren zwaar, dat is niet erg. Soms maak je fouten en moet je vervolgens op de blaren zitten. Maar afgelopen week hebben we het strandpaviljoen, een gebouw dat we om bijzondere redenen zijn gaan bouwen en waar ik dus nogal wat verkeerd gedaan en ingeschat heb, opgeleverd. Over dit project zou een lijvige roman geschreven kunnen worden met als inhoud alles wat een roman interessant maakt. De complexheid van het leven, hoe mensen met elkaar omgaan en vooral hoe moeilijk het is om een proces gewoon goed te laten verlopen, geeft meer dan voldoende stof. Mijn conclusie is in elk geval dat alles wat mis kon gaan mis is gegaan en dat ik zelf dus ook de nodige fouten heb gemaakt en daar heel veel tijd in heb gestoken en stop om het te corrigeren. Zoveel dat ik ermee naar bed ging, erover droomde, en er dus weer mee opstond.
Voor mijn gevoel heb ik achteraf miljoenen details opgelost die ik bij aanvang had moeten oplossen. Onze werknemers hebben alle zeilen bij moeten zetten om het project tot een goed einde te brengen. Ook de opdrachtgever en iedereen eromheen is zwaar op de proef gesteld. Inmiddels weet ik gelukkig dat alles altijd lukt en het ook nu weer gaat lukken. Paviljoen Noord is open en het zat op de eerste dag al gelijk helemaal vol.
